اثربخشی مداخله رفتاردرمانی شناختی بر کیفیت خواب مراجعه کنندگان به مراکز درمانی استان تهران

هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان شناختی – رفتاری بیخوابی بر کیفیت خواب مراجعه کنندگان مراکز درمانی سازمان تامین اجتماعی تهران صورت گرفته است. روش: 25 نفر (21 نفر خانم و 4 نفر آقا) از مراجعیین مراکز درمانی انتخاب شدند و در 2 گروه آزمایش (13 نفر) و شاهد (12 نفر) جایگزین گردیدند. برنامه مداخله شناختی - رفتاری در گروه آزمایش اجرا گردید. ابزار سنجش شامل پرسشنامه های: پیتزبورگ، باورها و نگرش های ناکارآمد در رابطه با خواب، افسردگی بک، حالت – رگه اضطراب اسپیلبرگر، سابقه و چارت خواب بود. داده های پژوهش بااستفاده از نسخه هجدهم نرم افزار آماری spss و با استفاده از آزمون تی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مقیاس های: کفایت خواب**، تاخیر در بخواب رفتن**، بیدار شدن نیمه شب**، کیفیت ذهنی خواب**، کیفیت خواب**، عملکرد روزانه** و طول مدت خواب واقعی** (01/0=p) تغییر معنادار داشتند. نتیجه گیری: 3 تا 4 جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی - رفتاری بی خوابی موجب کاهش برانگیختگی شناختی و فیزیولوژیک به وسیله آموزش نگرانی سازنده و ثبت افکار، رفتاردرمانی و آموزش بهداشت خواب گردید.